Rond mijn 15de levens jaar kreeg ik de eerste gevoelens om wel eens vrouwenkleding te dragen. Op het een keer stiekem aantrekken tot een jurkje van mijn oudere zus is het toen niet gekomen en duurde het tot mijn 33ste voor ik echt interesse kreeg voor vrouwenkleding en het dragen daarvan. Ik openbaarde dit bij mijn toenmalige partner en die stond er gelukkig voor open, en zo werden de eerst stapjes gezet naar Petra. Kleren werden bij elkaar gezocht en in Amsterdam kocht ik de eerste echte pruik. Toen dat alles compleet was kwam de dag dat ik mijn totaal tot vrouw om ging turnen. Ik mocht van mijn partner niet in de spiegel kijken bij aankleden en bij het aanbrengen van de make-up want ze wilde dat ik in 1 blik mijn transitie tot vrouw zou zien.
en toen was het moment daar, de spiegel kwam te voorschijn en wat zag ik, een prachtige vrouw. Misschien nog niet helemaal perfect maar er stond wel een dame.
De hele dag liep ik trots al een vrouw rond in huis, beetje onwennig op mijn veel te hoge hakken, maar ik genoot van mijn vrouwelijke kant.
Mijn Partner vond het geweldig hoe ik genoot van Petra, maar ze vond dat ik pas echt van mijn vrouwelijke kant kon genieten als ik ook echt buiten zou gaan. Ik vond dat zelf een stap te ver en voelde mij daar niet goed bij. Toch wist ze mij op een zaterdagavond te overtuigen dat ik dat makkelijk kon en dat die avond de perfecte avond was. na veel strubbelen ging ik overstag maar dan wel met de afspraak dat dit niet in onze eigen stad zou zijn omdat ik bang was om herkent te worden. We besloten dan ook dat we naar een kleine stad in de buur zouden rijden. Ze besloot haar auto achterom te rijden zodat ik vrij anoniem via de brandgang naar de auto kon.
In de auto voelde ik toch wel de spanning komen en durfde ook niet naar buiten te kijken en zat eigenlijk de hele rit naar mijn schoenen te staren.
Eenmaal in de andere stad aangekomen was het tijd om als vrouw de wereld in te stappen. De eerste stapjes waren echt spannend, we kwamen mensen tegen en steeds weer gingen mijn ogen naar de stoeptegels, want ik was zo bang dat iemand mij zou zien als man in vrouwen kleren. Na een uur rond wandelen was de spanning weg en liepen we weer terug naar de auto om de rit naar huis te maken.
Na de eerste avondwandeling was de drang om vaker buiten te komen steeds groter, en dan niet alleen in de avonden. Enkele weken na de eerste wandeling besloten wij om overdag naar een dorpje in de buurt te gaan en daar enkele leuke foto's van mij te maken. Na een half uurtje rijden kwamen we aan en kon ik genieten van het vrouw zijn overdag. Wat een heerlijk gevoel was dat toch, ik voelde mij helemaal heerlijk. Na De foto's zijn we in het dorpje nog een stukje gaan wandelen en ondertussen vroeg mijn partner of ik het ook aan durfde om in onze eigen stad een stukje te wandelen. Ik hoefde eigenlijk niet na te denken en ja dat wilde ik wel. Dus in de auto en terug naar huis om daar in de omgeving nog wat foto's te maken. Ook daar voelde in mij op mijn gemak en hebben we zeker en uur door het park gelopen en ondertussen hoorde ik de camera klikken. wat was dat genieten in mijn eigen stad. Daarna was het hek van de dam en kwam ik steeds vaker buiten tot dat er ineens op mijn werktelefoon een belletje kwam van een onbekend nummer. Ik hoorde een damesstem met enkel de woorden; hoi Petra, ik weet wat je doet en ga dit aan iedereen die je kent vertellen. het was even stil aan mijn kant, en de dame hing op.. Een dag later kwam ik achter de gevolgen van dit telefoontje, op mijn werk ging het gerucht snel rond en voor ik het wist storten mijn wereld in. Weg Petra, weg travestie.
Mijn vrouwelijke kant verdween in de kast en enkele maanden later verdween ook de vrouw die Petra tot leven gewekt had uit mijn leven, alles waar ik van hield was verdwenen. Niet veel later kwam ik een dame tegen die later ook mijn vrouw werd. In de maanden voor wij een relatie kregen vertelde ik haar dat ik een "bijzonder" hobby had. Zonder dat ze ook van mijn vrouwelijke kant had gehoord zei ze zonder blikken of blozen, je doet aan travestie. Mijn mond viel open, ze kende niets van mij maar wist zomaar te raden dat er een vrouwelijke kant in mijn leven was.. Ik openbaarde dat dit inderdaad zo was en dat ik best een drang had om dat weer tot leven te weken. Enkele maanden later kregen wij een relatie en niet veel later toonde ik Petra aan haar, ze moest even wennen maar ze liet mij weten er geen enkel probleem mee te hebben. En zo kon ik weer genieten van mijn vrouwelijke kant, maar naar buiten was er niet meer bij, ik bleef liever veilig tussen de 4 muren van ons huis. Ik verklede mij maar af en toe tot vrouw maar ik voelde mij dan wel gelukkig
En zo ging het jaren door tot mijn vrouw helaas ziek werd en na een gevecht van bijna een jaar de strijd verloor en ze overleed op 51 jarige leeftijd. Mijn wereld storten in, mijn vrouw en steun waren er niet meer. Een jaar na haar overlijden voelde ik weer de drang om meer mijn vrouwelijke kant verder te ontplooien maar vooral weer om naar buiten te gaan.
Meer kleren werden gekocht, en steeds vaker was ik mijn vrouwelijke kant. Na enkele weken voelde ik de drang om naar buiten te gaan steeds meer komen en op een avond besloot ik dat ik als vrouw mijn hond maar eens uit moest gaan laten. Dus op een avond jas aan en 3 keer diep zuchten en voor ik het wist zwaaide ik de deur open en liep ik zo mijn huis uit met de hond. Dit was zo heerlijk, eindelijk weer buiten als vrouw, dit kon wel meer dan 10 jaar geleden zijn, maar ik genot weer met een grote glimlach op mijn gezicht.
Na enkele keren de hond in de avond uitlaten duurde het niet lang voor ik hem ook gewoon overdag uit ging laten. Dit was echt het nieuwe begin voor mijn vrouwelijke kant en wat genoot ik weer. De stappen buiten gingen steeds harden en niet veel later vond ik het tijd om ook maar eens als vrouw boodschappen te gaan doen. Niet veel later liep ik op een zaterdag zo maar de winkel in en na de eerste minuut van spanning begon ik echt te genieten, Petra was nu echt terug en gaat nooit meer weg.
