Op maandag 30 september 2024 heb ik besloten om een verwijzing te vragen bij de huisarts voor een transgender onderzoek. 
op 15 oktober heb ik deze ook gekregen en heb mij aangemeld bij buro JIJ in Loon op Zand. 
Op deze pagina ga ik een dagboekje bij houden over de gang van zaken. 

 

11 oktober 2024
Al sinds mijn twintigste jaar besefte ik dat ik worstelde met mijn genderidentiteit. Door de negatieve druk en stigma’s in de wereld heb ik dit altijd verborgen gehouden voor de buitenwereld. Mijn partners waren echter altijd op de hoogte. Twintig jaar geleden begon ik voorzichtig met het dragen van vrouwenkleding, met de steun en het medeweten van mijn toenmalige partner. Helaas werd dit al snel ontdekt door een collega, en binnen twee dagen wist het hele bedrijf (250 mensen) ervan. Ik werd belachelijk gemaakt, voelde me enorm gekwetst en besloot terug de kast in te gaan. Jarenlang heb ik met mijn genderidentiteit geworsteld en probeerde ik het onderdrukken, ondanks hoe zwaar het voelde. Na het overlijden van mijn vrouw begon het besef te groeien dat ik niet langer zo kon doorgaan. Het verbergen maakte me ongelukkig en depressief.

De afgelopen maanden ben ik steeds meer mezelf geweest door me volledig als vrouw te kleden: niet alleen de kleding, maar het totale plaatje. Elke keer dat ik dat doe, voel ik me gelukkig, bevrijd en helemaal in mijn element. Vorige maand had ik drie weken vakantie en besloot ik die volledig als vrouw door te brengen. Het bleek de mooiste vakantie in jaren te zijn. Ik voelde me zó goed en gelukkig dat ik een belangrijke beslissing heb genomen: ik heb me aangemeld bij de genderpoli om de grote stap te zetten. Ik hoop over drie maanden mijn intake te hebben, waarna ik kan starten met een lang traject van gesprekken en onderzoeken. Mijn einddoel? Dat ik uiteindelijk een ‘V’ in mijn paspoort mag laten zetten. Ik ben er klaar voor om eindelijk volledig mezelf te zijn.

 

Vorige week heb ik dus in tranen aan mijn moeder verteld dat ik al 20 jaar met een geheim liep en dat ik in vrouwenkleren loop en transgendergevoelens heb.. Zegt mij moeder heel droog: dat wist ik al lang, ik heb vroeger je kleren, schoenen en pruiken gevonden, maar vond dat je daar zelf mee moest komen.Het ijs was dus eigenlijk gebroken. Ze vertelde meteen dat ik vroeger liever met de poppen van mijn zus speelde en dat ik met regelmaat met de nachtjaponnen van mijn zus door het huis liep... Wat een verrassing zou ik zeggen. Ook wist ze te herinneren dat ik als kind een bruidspaar zag ik ik altijd zei dat ik liever de jurk aan had omdat die veel mooier was. Al met al viel er een zware last van mijn schouders.

Afgelopen zaterdag zou ik met mijn zwager bij mijn moeder wat komen klussen, en vroeg haar of ik dan als vrouw mocht komen. Ze had er geen problemen mee dus ik zaterdag extra vroeg opgestaan om mij zo mooi mogelijk te maken zodat ze ook zag dat ik met make-up een behoorlijk vrouwelijk gezicht heb. Uiteraard ook mijn mooiste kleren aangetrokken en in een tas wat oude kleren voor het klussen. Eenmaal bij mijn moeder, leek het wel of het voor haar de normaalste zaak van de wereld was en werden er geen vragen gesteld en dronken we een samen een kop koffie. Na de koffie was mijn zwager er ook, en die zei meteen schoonzus tegen mij.

na het klussen was het voor mij weer tijd om terug te gaan naar mijn liefste ik, de dame. Ik had mijn moeder beloofd dat ik voor haar zou koken en niet veel later stond in de keuken voor haar en mij boboti te maken. na het eten was het voor mij al snel tijd om naar huis te gaan want hier wacht ook nog een hond op mij en die wil ook graag eten en naar buiten. Dus ik trok mijn jas aan en wilde afscheid nemen van mijn moeder tot ze ineens tegen mij zegt dat ze nog iets voor mij heeft. Ze loop weg en komt terug met een doosje. Hier voor jou, zegt ze: ik denk dat het je wel staat. Ik maak het doosje open, en zit er gewoon een heel mooi dames horloge in samen met een armband. Zo verschrikkelijk lief van haar, ze is blijkbaar meteen naar de winkel gegaan om een passend cadeau voor mij te kopen, en ik heb dus het eerste cadeau als vrouw mogen ontvangen. Zo trost als een pauw ben ik naar huis gegaan om meteen het horloge om te doen en het met trots te dragen.


14-01-2025
Op enkele collega's na weet niemand dat ik mij dagelijks in privé als vrouw kleed en ik op de wachtlijst sta voor mijn transitie
Afgelopen week hadden wij op ons werk de jaarlijkse bijeenkomst over de visie van dit jaar.
Onze Directeur kwam met enkele punten waar wij op het werk aan gaan werken,
en bij 1 van die punten kwam ook het zinnetje "zijn wie je wil zijn" voorbij.
Ik voelde mij meteen een stukje gewaardeerd zonder dat ze weten dat ik dus in transitie ga.

Nadat de directeur klaar was met zijn praatje en wij bedankt werden voor onze aanwezigheid,
vond ik het tijd om meteen de koe bij de horens te pakken.
Dus met veel moed in de schoenen liep ik op hem af en zei hem dat ik trotst was dat ik benoemd was.
Hij keek mijn even met grote ogen aan en vroeg wat ik bedoelde.
Ik antwoorden dat er in 1 van de punten dus werd gezegd dat iedereen er mag zijn en dat ik mij vrouw voel
en dus in transitie ga. Het duurde een paar tellen en toen begreep hij wat ik bedoelde en daarna kreeg ik een
hand op mijn schouder en zei hij dat hij mij op het werk zal steunen en dat hij binnenkort even een goede babbel
wilde maken met mij over hoe en wat want hij wilde alles weten over hoe het in zijn werk gaat en zo.

Na deze hartverwarmende reactie vond ik het ook tijd dat mijn tijdelijke (van een andere afdeling) leidinggevende en mijn kersverse leidinggevende
het ook maar moesten weten. Dus na mijn werkzaamheden stapte ik op de eerste af en vroeg hem of ik even een 1 op 1 gesprek met hem kon hebben.
Niet veel later zaten wij in zijn kantoor en kwam ook voor hem het hoge woord er uit. Ook hij sprak zijn steun uit naar mij en wist ook hoe ik mij moest voelen want bij zijn vorige werkgever had hij een transvrouw als collega. Ik voelde mij dus gelukkig goed gehoord.
Niet veel later sprak ik ook mijn nieuwe leidinggevende aan en die was even verbaast want in die 2 weken dat hij mij kent had hij dit niet achter mij gezocht en dus ook niet verwacht. Maar ook hij zei mij volop te steunen en als ik daadwerkelijk als vrouw kom werken en ik wordt door mensen belachelijk gemaakt of gepest ik geen seconden moet wachten om dit te melden en hij dan ook passende maatregelen gaat treffen.

Het is zo fijn om te horen dat 3 belangrijke mensen op mijn werk achter mij staan en mij steunen en helpen, nu alleen nog die 250 (overwegend) mannen het laten weten en dan hopen dat ik snel als vrouw mijn werk kan doen, ook al zit ik nog niet in transitie.